کد مطلب:47265 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:41

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا قرآن ميگويد: سختيها باعث تكامل افراد جامعه است؟

يكي از حكمتها و فلسفههاي مشكلات و سختيها، كنار رفتن حجابها از روي فطرت پاك آدمي است. در كورة حوادث تمام قشرهاي سياهي كه روي اين فطرت را پوشانده است، ميسوزد و از ميان ميرود، و براي مدتي هر چند كوتاه، درخشش اين نور توحيدي آشكار ميگردد.

از برخي از آيات قرآن مجيد استفاده ميشود كه; يكي از خواص مهم حوادث سخت و دشوار، كنار رفتن پردههاي غرور و غفلت از مقابل چشم دل و شعلهور گشتن فروغ ايمان، و بازگشت و انابه، به سوي پروردگار عالم است; در سوره زمر، آية 8 ميخوانيم: وَ إِذَا مَسَّ الاْ سًِنسَـَنَ ضُرُّ دَعَا رَبَّهُو مُنِيبًا إِلَيْه...; چون به انسان آسيبي رسد، پروردگارش را ـ در حالي كه به سوي او بازگشت كننده است ـ ميخواند

تعبير مُنِيبًا إِلَيْه نشان ميدهد كه انسان، در حالات سخت، كه تمام پردههاي غرور و غفلت كنار ميرود، هر چه غير از خداست، رها كرده و به سوي او باز ميگردد.

و در مفهوم إنابه بازگشت اين حقيقت نيز نهفته است كه جايگاه اصلي انسان و مبدأ و مقصد او نيز خدا بوده است.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي، ج 19، ص 391.)

در جاي ديگري از قرآن ميفرمايد: فَأَخَذْنَـَهُم بِالْبَأْسَآءِ وَالضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ ;(انعام،42) آنها را به شدت و رنج و ناراحتي مواجه ساختيم شايد ]بيدار شوند و در برابر حق[ تسليم گردند. از اين آيه، استفاده ميشود، كه خداوند افراد را به بأسأ و ضرأ ]سختيها، رنجها و گرفتاريها[ مبتلا ميكند، تا اين كه با اين واسطه، آنها به سوي خداوند، تضرع نمايند. و همين آمدن آنها به بارگاه قدسي خداوند، سبب قرب و نزديكي آنها به خدا شده، در نتيجه تكامل يابند. يعني خداوند افراد را به سختيها گرفتار ميكند، تا آنان به سوي خدا برگردند و در نتيجه به تكامل برسند.

البته خداوند در جايي از قرآن، بيان نميكند كه سختيها باعث تكامل افراد ميگردد، بلكه از آياتي استفاده ميشود كه گرفتاري در دام سختيها نهايتاً منجر به بازگشت افراد به حقيقت خويش و خداي خويش شده، در نتيجه باعث تكامل آنان ميگردد.